ZAKRES CZASOWY OBOWIĄZKU ALIMENTACYJNEGO RODZICÓW WZGLĘDEM DZIECKA

Treścią obowiązku alimentacyjnego jest dostarczanie uprawnionemu środków utrzymania (bieżących potrzeb konsumpcyjnych: wyżywienie, ubranie, koszty utrzymania, wypoczynku, koszty leczenia, opieki), a w miarę potrzeby także środków wychowania (służących rozwojowi fizycznemu i umysłowemu kształcenie, troska o zdrowie i zapewnienie dóbr kultury). Często dochodzi do błędnego przyjmowania, iż obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci trwa do czasu uzyskania przez dziecko pełnoletności. Wskazać jednak należy, iż nie ma generalnej granicy wiekowej trwania obowiązku alimentacyjnego. Kiedy więc ww. obowiązek wygasa?

Alimentowanie dorosłego dziecka

Ustanie obowiązku alimentacyjnego nie determinuje uzyskanie pełnoletności przez dziecko. O wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka decyduje kryterium osiągnięcia przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymywania się. Spełnienie tego kryterium zależy jednak od okoliczności faktycznych. Najczęściej osiągnięcie zdolności do samodzielnego utrzymywania się następuje wtedy, gdy dziecko ukończy naukę i otrzyma należyte przygotowanie do pracy.

Podjęcie przez dziecko dalszej nauki

Przy orzekaniu o obowiązku alimentacyjnym rodziców wobec dzieci, które osiągnęły pełnoletność brać należy pod uwagę, czy wykazują one chęci dalszej nauki oraz czy ich osobiste zdolności i cechy charakteru pozwalają na rzeczywiste kontynuowanie przez nich nauki. Jeżeli dziecko przejawia chęć kontynuowania edukacji na uczelni wyższej obowiązek alimentacyjny rodziców powinien w zasadzie trwać do czasu ukończenia studiów.

Co jednak w przypadku, gdy dziecko zaniedbuje studia?

Nie można przyjąć, by rodzice byli obwiązani do dostarczania środków utrzymania dziecku, które będąc już przygotowane do wykonywania przez nie odpowiedniego dla niego zawodu, podejmuje dla podniesienia swych kwalifikacji dalsze kształcenie się, ale w studiach się zaniedbuje, nie robi należytych postępów, nie otrzymuje obowiązkowych zaliczeń, nie zdaje w terminie egzaminów, a zwłaszcza jeżeli z własnej winy powtarza lata studiów i wskutek tego – nie kończy studiów w przewidzianym programem okresie (uchwała SN z 16.12.1987 r. III CZP 91/86). Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 września 1969 r., sygn. akt III CRN 524/69, w którym przyjął, iż jeżeli dziecko pełnoletnie, już przygotowane do pracy, zaniedbuje studia, z własnej winy nie zdaje we właściwym terminie egzaminów, a zwłaszcza powtarza lata studiów, ustaje obowiązek rodziców do dalszego dostarczania mu środków utrzymania.

Warunkiem koniecznym istnienia obowiązku alimentacyjnego rodzica względem dorosłego dziecka jest również to, aby dziecko realnie poświęcało cały swój czas na naukę. Wsparcie należy się pełnoletniemu dziecku, jeśli cały swój czas poświęca ono na kształcenie, uczy się zawodu i nie ma czasu na pracę zarobkową. (wyrok SN z 14.11.1998 r., III CKN 217/97).

Inną sytuacją jest również kwestia, gdy dotychczasowe kwalifikacje dziecka nie zapewniają mu odpowiedniego poziomu życia i w związku z tym, zamierza ono podnieść kwalifikacje, podejmując np. studia wyższe. Okoliczność, że dziecko przez pewien czas przed podjęciem studiów pracowało i pobierało wynagrodzenie za pracę nie zwalnia rodziców z obowiązku alimentacyjnego, na tej podstawie, że dziecko jest już w stanie utrzymać się samodzielnie. W szczególności ww. obowiązek istnieje w sytuacji, gdy dziecko podjęło pracę zarobkową, gdyż nie dostało się na wybrany kierunek studiów od razu po ukończeniu szkoły średniej, a dotychczasowe kwalifikacje i osiągane przez nie dochody nie zapewniają mu odpowiedniego poziomu życia (wyrok SN z.11.02.1986 r., II CRN 439/85).

Powyższe oznacza, iż czasowy zakres istnienia obowiązku alimentacyjnego ma charakter zindywidualizowany i zależny od sytuacji majątkowej dziecka. Obowiązek rodziców względem dziecka trwa bowiem do czasu aż uprawniony do świadczeń alimentacyjnych osiągnie taki stan, w którym dotychczasowe przygotowanie zawodowe i nabyte wcześniej kwalifikacje pozwolą mu na w pełni samodzielne, regularne zarobkowanie, a więc na pokrycie własnych środków utrzymania.

W razie pytań, zachęcamy do kontaktu z naszą Kancelarią, która posiada doświadczenie w zakresie prawa rodzinnego pod numerem telefonu 91 836 99 60, lub pod adresem e-mail: kancelaria@wites.eu

WPŁYW POZBAWIENIA PRAW RODZICIELSKICH NA OBOWIĄZEK ALIMENTACYJNY I KONTAKTY Z DZIECKIEM

Procedura pozbawienia praw rodzicielskich budzi wiele emocji. Jest to poniekąd związane zarówno z przyczynami, na gruncie których doszło do wszczęcia takiego postępowania, a z drugiej strony ze względu na skutki jakie ze sobą niesie. Rodzic, wobec którego orzeczono pozbawienie praw rodzicielskich zostaje wówczas pozbawiony realnego wpływu na wiele ważnych kwestii związanych z życiem dziecka zarówno tych istotnych, jak i mniej ważnych, jak np. wybór szkoły, sposób leczenia, wyrób dokumentów, wyjazd. W związku z tym, jak pozbawienie praw rodzicielskich wpływa na treść i zakres obowiązku alimentacyjnego.

Przesłanki pozbawienia władzy rodzicielskiej

Ustawa z dnia 25 lutego 964 r. – kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. 2020, poz. 1359) w art. 111 przewiduje cztery rodzaje przyczyn pozbawienia władzy rodzicielskiej.

niemożność wykonywania tej władzy z powodu trwałej przeszkody,
nadużywanie władzy rodzicielskiej
rażące zaniedbywanie przez rodzica obowiązków względem dziecka,
gdy pomimo udzielonej pomocy nie ustały przyczyny umieszczenia małoletniego w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczo wychowawczej

Trwałą przeszkodą uniemożliwiającą wykonywanie władzy rodzicielskiej jest taki układ stosunków, który wyłącza sprawowanie przez rodziców władzy rodzicielskiej na stałe w tym sensie, że albo według rozsądnego przewidywania nie można ustalić czasu trwania tego układu, albo co najmniej że układ ten będzie istniał przez czas długi. Bez znaczenia jest w tym przypadku kwestia przyczyny zaistnienia owej przeszkody, przyczynienie się rodziców do jej powstania, czy też kwestia zawinienia i stopnia zawinienia. Trwałą przeszkodą jest m.in. przewlekła choroba jedynego rodzica, uniemożliwiająca mu sprawowanie władzy rodzicielskiej, skazanie na wieloletnie pozbawienie wolności, wyjazd na stałe za granicę albo na czas nieokreślony, któremu towarzyszy brak zainteresowania dzieckiem. Z nadużyciem władzy rodzicielskiej mamy do czynienia m.in. w przypadku cielesnego karcenia dziecka, znęcania psychicznego i fizycznego, rozpijania, wykorzystywania dziecka do celów nierządnych. Z kolei rażące zaniedbywanie obowiązków względem dziecka przejawiać się może w uporczywej niealimentacji, pozostawianiu dziecka bez opieki, niezapewnianiu dziecku elementarnych potrzeb w zakresie wyżywienia, higieny, odzieży czy też niepodejmowanie leczenia dziecka.

Pozbawienie władzy rodzicielskiej a alimenty

Pozbawienie praw rodzicielskich nie oznacza wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. Pomimo tego, że rodzic taki traci możliwość realnego wpływu na podejmowanie decyzji względem dziecka nadal zobowiązany jest do łożenia na jego utrzymanie. Jest to związane z podstawową zasadą prawa rodzinnego zasadą dobra dziecka, którego sytuacja mogłaby ulec pogorszeniu, gdyby wraz z pozbawieniem praw rodzicielskich rodzic zostałby zwolniony z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Co więcej, często z uwagi na brak zainteresowania rodzica, względem którego orzeczono pozbawienie władzy rodzicielskiej a tym samym niewywiązywaniu się przez niego z obowiązku alimentacyjnego również w naturze sąd zasądza alimenty w większej wysokości.

Pozbawienie władzy rodzicielskiej a kontakty z dzieckiem

Kolejną kwestią, na którą nie ma wpływu orzeczenie pozbawienia praw rodzicielskich są kontakty z dzieckiem. Wskazać należy, iż takiemu rodzicowi w dalszym ciągu przysługuje prawo do utrzymywania kontaktu z dzieckiem. Jednakże należy mieć na uwadze, iż często z uwagi na poważne przesłanki stanowiące podstawę odebrania praw rodzicielskich jest to związane z wszczęciem postępowania o zakazie kontaktów z dzieckiem.

W razie pytań zachęcamy do kontaktu z naszą Kancelarią, która posiada doświadczenie w zakresie prawa rodzinnego, pod numerem telefonu 91 836 99 60 lub adresem email kancelaria@wites.eu.

Odszkodowanie i zadośćuczynienie

Odszkodowanie i zadośćuczynienie to pojęcia, które dość często są ze sobą mylone i zamiennie stosowane. Znacząco jednak się różnią i służą dochodzeniu innych roszczeń.

Odszkodowanie zmierza do wyrównania uszczerbku majątkowego poszkodowanego i ma na celu naprawienie doznanej szkody w wymiarze stricte materialnym, np. uzyskania zwrotu kosztów naprawy samochodu uszkodzonego w wyniku kolizji, zwrotu kosztów remontu zalanego mieszkania, zwrotu kosztów leczenia. Zadośćuczynienie zaś stanowi rekompensatę za uszczerbek, który powstał w dobrach osobistych. Należy się w przypadku wystąpienia szkody na osobie, która jest szkodą niemajątkową. Taką szkodę określa się często mianiem krzywdy i wiąże się ona z cierpieniami fizycznymi lub psychicznymi, które zadośćuczynienie ma wynagrodzić.

Nasza Kancelaria Radcy Prawnego Krzysztofa Witesa i Adwokata Joanny Orzoł-Pabich w Stargardzie może pomóc Ci w prawidłowej identyfikacji roszczenia i jego oszacowaniu. Przeprowadzimy się przez procedurę negocjacji z dłużnikiem i ewentualne postępowanie sądowe. Zapraszamy do kontaktu i przesłania dokumentów dotyczących Twojej sprawy na adres e-mail: kancelaria@wites.eu.

Postępowania sądowe w czasie pandemii COVID-19

Zgodnie z art. 15zzs ust 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 3741), w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID bieg terminów procesowych i sądowych w:
1) postępowaniach sądowych, w tym sądowoadministracyjnych,
2) postępowaniach egzekucyjnych,
3) postępowaniach karnych,
4) postępowaniach karnych skarbowych,
5) postępowaniach w sprawach o wykroczenia,
6) postępowaniach administracyjnych,
7) postępowaniach i kontrolach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa,
8) kontrolach celno-skarbowych,
9) postępowaniach w sprawach, o których mowa w art. 15f ust. 9 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2019 r. poz. 847 i 1495 oraz z 2020 r. poz. 284),
10) innych postępowaniach prowadzonych na podstawie ustaw
– nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres.

Ponadto, na mocy ust. 6 ww. regulacji, w okresie, o którym mowa w ust. 1, nie przeprowadza się rozpraw ani posiedzeń jawnych, z wyjątkiem rozpraw i posiedzeń jawnych w sprawach pilnych. Mimo to, nie zwlekaj z powierzeniem swojej sprawy radcy prawnemu lub adwokatowi. Cały czas istnieje możliwość składania pozwów i wniosków do Sądu. Co więcej, im później zdecydujesz się na postępowanie, tym później Sąd pochyli się nad Twoją sprawą, która będzie zapewne czekała na rozpoznanie zgodnie z kolejnością jej wpływu.

Nasza Kancelaria Radcy Prawnego Krzysztofa Witesa i Adwokata Joanny Orzoł-Pabich zaprasza do kontaktu i przesłania dokumentów dotyczących Twojej sprawy na adres e-mial: kancelaria@wites.eu.

Darmowa pomoc prawna Adwokata lub Radcy Prawnego w Stargardzie

W naszym kraju działa ponad 1500 punktów nieodpłatnej pomocy prawnej i poradnictwa prawnego. Taka forma wsparcia stała się możliwa wraz wejściem w życie ustawy o nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji prawnej.

Na terenie powiatu stargardzkiego istnieje pięć punktów nieodpłatnej pomocy prawnej. Dwa punkty obsługiwane są przez radców prawnych i adwokatów wskazanych przez odpowiednio Okręgową Izbę Radców Prawnych i Szczecińską Izbę Adwokacką. Trzy punkty zostały powierzone organizacjom pozarządowym.

W samym Stargardzie działa jeden taki punkt, zlokalizowany w Zespole Szkół Nr 2 na os. Zachód B15a (na parterze budynku). Radcowie prawni i adwokaci przyjmują od poniedziałku do czwartku, w godzinach 13.00-17.00, a w okresie ferii zimowych od godziny 11.00 do 15.00.

Zachęcamy do kontaktu poprzez adres e-mail: kancelaria@wites.eu.

Alimenty

Zgodnie z art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz.U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zmian.) na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny wobec dziecka, które nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać. Potrzeby, jakie rodzice zobowiązani są zaspokajać są bardzo różne i ustalane są w zależności od wieku i stanu zdrowia dziecka. Podstawowe potrzeby obejmują:

wyżywienie,
utrzymanie mieszkania,
odzież i obuwie
środki czystości i higieny osobistej
leczenie
koszty wychowania, wykształcenia i zajęć dodatkowych,
koszty związane z rozrywką i wypoczynkiem.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych ustalana jest przez Sąd indywidualnie, po zapoznaniu się z sytuacją (i potrzebami) uprawnionego. Ponadto, uzależniona jest również od sytuacji finansowej zobowiązanego. ?Przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego – należy brać pod uwagę także usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego? (tak: Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 listopada 1975 r., sygn. akt: III CRN 330/75). Ponadto, w doktrynie podkreśla się, że zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają dwie przesłanki, a mianowicie: usprawiedliwione potrzeby uprawnionego oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Między wymienionymi przesłankami zachodzi współzależność wyrażająca się w tym, że usprawiedliwione potrzeby uprawnionego powinny być zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Innymi słowy, obowiązek alimentacyjny rodziców polega na zaspokajaniu usprawiedliwionych potrzeb dzieci, ale tylko w granicach ich możliwości dochodowych i majątkowych. (?) Niewątpliwe jest stwierdzenie, że zakres obowiązku alimentacyjnego jest pochodną możliwości dochodowych i majątkowych rodziców. (Komentarz do spraw rodzinnych Skibińska-Adamowicz Jadwiga, Ignaczewski Jacek, Ciepła Helena; Rozdział 9 Komentarz do spraw o alimenty na dziecko, 6. Rozstrzygnięcie, 6.2. Ogólne przesłanki rozstrzygnięcia; Warszawa 2012 LexisNexis (wydanie I) ss. 856;ISBN: 978-83-7806-497-8).

Sąd ustalając kwotę należnych alimentów, bierze się pod uwagę nie tylko wysokość otrzymywanych dochodów, ale i możliwości ich uzyskania. Ma także na uwadze poziom życia rodziców ? tak, aby zapewnić dziecku podobny status materialny.

Wysokość alimentów nie jest ustalana raz na zawsze. Gdy rosną potrzeby dziecka, powinna zmieniać się również wysokość alimentów. O zmianę orzeczenia w zakresie alimentów może wystąpić rodzic, a także samo dziecko, gdy osiągnie pełnoletność. Żądania zmniejszenia alimentów może zaś żądać zobowiązany w przypadku, gdy jego sytuacja znacząco się zmieni.

Kancelaria Adwokata i Radcy Prawnego prowadzi wiele spraw alimentacyjnych. Warto skorzystać z fachowej pomocy, aby odpowiednio zadbać o swoje prawa. Osoby zainteresowane zachęcamy do kontaktu poprzez adres e-mail: kancelaria@wites.eu.

Rozwód – co musisz wiedzieć aby złożyć pozew o rozwód

Zgodnie z polskim porządkiem prawnym, rozwiązać małżeństwo może wyłącznie Sąd, po przeprowadzeniu stosownego postępowania. Koniecznym warunkiem, staje się zatem złożenie pozwu o rozwód.

Pozew składa się w Sądzie Okręgowym, w wydziale cywilnym rodzinnym. Właściwy jest ten Sąd, w którym małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich jeszcze tam przebywa. W innym przypadku ? pozew należy wnieść do sądu, w którego okręgu mieszka pozwany. Ostatecznie (w braku możliwości ustalenia adresu pozwanego), właściwy będzie Sąd miejsca zamieszkania osoby wnoszącej pozew.

Pozew o rozwód powinien zawierać:

1) oznaczenie sądu, do którego jest skierowany,

2) imię i nazwisko stron,

3) numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) powoda;

4) oznaczenie rodzaju pisma (?pozew o rozwód?),

5) osnowę wniosku – dokładnie określone żądanie (tj. wniosek o rozwiązanie małżeństwa z orzeczeniem winy bądź bez orzeczenia o winie któregokolwiek z małżonków, a ponadto ewentualnie wnioski w zakresie władzy rodzicielskiej, alimentów i kontaktów z dziećmi),

6) przytoczenie okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie i dowody na poparcie przytoczonych okoliczności,

7) podpis strony wnoszącej pozew,

8) wymienienie załączników.

Do pozwu należy załączyć odpis aktu małżeństwa i odpisy aktów urodzenia dzieci (jeżeli małżonkowie posiadają wspólne małoletnie dzieci), a ponadto dowód uiszczenia opłaty sądowej od pozwu (600 zł) oraz odpis pozwu i wszystkich załączników.

Sąd orzeknie rozwód, jeżeli dojdzie do przekonania, iż w świetle art. 56 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz.U.2012.788, z późn. zmian., dalej ?krio?) oraz art. 57 § 1 krio, brak jest podstaw do dalszego istnienia związku małżeńskiego łączącego strony, albowiem między stronami ustały wszelkie więzi, w tym przede wszystkim – więź emocjonalna, ekonomiczna i fizyczna. Zgodnie bowiem z art. 56 § 1 krio, jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 grudnia 1998 r. (I CKN 817/97) rozkład pożycia ma charakter trwały, gdy doświadczenie życiowe uzasadnia – na tle okoliczności konkretnej sprawy – wniosek, iż powrót małżonków do pożycia nie nastąpi.

Należy podkreślić, że Sąd bada również, czy nie zaistniały negatywne przesłanki rozwodowe, określone w art. 56 § 2 krio. Sąd bada mianowicie, czy orzeczenie rozwodu nie byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego oraz czy nie wpłynie niekorzystnie na dobro wspólnych małoletnich dzieci. Jak wskazał Sad Najwyższy w orzeczeniu z dnia 31 grudnia 1951 r., (sygn akt: C. 625/51) przy ocenie, czy dobro dziecka z małżeństwa nie stoi na przeszkodzie do orzeczenia rozwodu, należy brać pod uwagę stan istniejącego trwałego rozkładu, którego nie zmieni odmówienie orzeczenia rozwodu. W tym stanie rzeczy dobro dziecka nie sprzeciwi się rozwodowi, jeżeli środki na jego wychowanie są zapewnione i jeżeli kontakt dziecka z obojgiem rodziców nie będzie utrudniony.

Orzekając rozwód Sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Jednakże na zgodne żądanie małżonków, Sąd zaniecha orzekania o winie. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy.

Orzeczenie rozwodu skutkuje rozwiązaniem małżeństwa. Małżonkowie mogą powrócić do nazwiska noszonego przed ślubem. Każdy z byłych małżonków może zawrzeć również nowy związek małżeński. Rozwód znosi wspólność majątkową i uniemożliwia dziedziczenie po byłym współmałżonku.

Rozwód to często proces nieprzyjemny dla stron, budzący negatywne i smutne emocje. Warto skorzystać z pomocy fachowego pełnomocnika bowiem zdarza się, iż kontakt z drugą stroną procesu staje się wówczas łatwiejszy i konstruktywny. Pomoc zawodowego pełnomocnika z pewnością pomoże również zaoszczędzić stronie stresów związanych z (nierzadko pierwszą) wizytą w Sądzie. Zapraszamy do konsultacji w Naszej Kancelarii.

Tag Archive for: rozwód Stargard