Tag Archive for: wypadek

JAZDA POD WPŁYWEM ALKOHOLU – CO CI GROZI?

1) Stan nietrzeźwości a stan po spożyciu alkoholu

W pierwszej kolejności zaznaczyć wymaga, iż w polskim prawie rozróżnia się dwa stany: stan nietrzeźwości oraz stan po spożyciu alkoholu. Co je odróżnia?

Ze stanem nietrzeźwości, będziemy mieć do czynienia gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila alkoholu albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub gdy zawartość alkoholu w 1dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Z kolei ze stanem po spożyciu alkoholu, będziemy mieć do czynienia, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do stężenia we krwi od 0,2 % do 0,5 % alkoholu albo obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

W jakim celu ustawodawca wprowadził rozróżnienie ww. stanów? Otóż, w przypadku prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości – będziemy mieć do czynienia z przestępstwem regulowanym przepisami kodeksu karnego. Z kolei w sytuacji prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie po spożyciu alkoholu – czyn będzie stanowić wykroczenie.

2) Jazda pod wpływem alkoholu jako wykroczenie z art. 87 kodeksu wykroczeń

Jak już zostało wskazane wyżej, w przypadku kodeksu wykroczeń mamy do czynienia ze stanem po spożyciu alkoholu.

Jak stanowi art. 87 § 1 kodeksu wykroczeń:

Kto, znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 2500 złotych.

Wskazania wymaga, iż z ww. odpowiedzialnością nie będziemy mieć do czynienia jedynie prowadząc pojazd pod wpływem alkoholu. Ustawodawca wprost wskazał również na inne „podobnie działające środki”, do których według przepisów zaliczać będziemy m.in.:

– opioidy,
– amfetaminę i jej analogi,
– kokainę,
– tetrahydrokanabinole,
– benzodiazepiny

Skupiając się jednak stricte na prowadzeniu pojazdu pod wpływem alkoholu ustawodawca przewidział, iż w sytuacji, gdy dopuszczamy się prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie po spożyciu alkoholu jesteśmy narażeni na odpowiedzialność karną w postaci:

1) kary aresztu (w wymiarze od 5 do 30 dni),
2) grzywny w wysokości nie niższej niż 2.500 zł

Co więcej, ustawodawca w § 3 ww. przepisu przewidział również, iż w razie popełnienia przedmiotowego wykroczenia – sąd obligatoryjnie orzeka zakaz prowadzenia pojazdów. Oznacza to, iż za omawiane wykroczenie oprócz kary aresztu lub grzywny grozi również zakaz prowadzenia pojazdów, który może zostać orzeczony na czas od 6 miesięcy do lat 3.

3) Jazda w stanie nietrzeźwości jako przestępstwo z art. 178a kk

Idąc dalej, ze stanem nietrzeźwości mamy do czynienia na gruncie kodeksu karnego.

Jak stanowi art. 178a § 1 kodeksu karnego:

Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym,podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Z kolei art. 178a § 4 przewiduje, iż

jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, art. 174, art. 17 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Oznacza to, iż przepis art. 178a przewiduje dwa typy przestępstw:

1) Typ podstawowy – polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego – art. 178a § 1 kk
2) Typ kwalifikowany – polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego przez sprawcę, który był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177lub art. 355 § 2 KK, popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, albo który dopuścił się tego czynu w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo art. 178a § 4 kk

W związku z tym w przypadku prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, będziemy mieć do czynienia z dwoma rodzajami odpowiedzialności karnej:

– kara pozbawienia wolności do lat 3 (w sytuacji popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk)
– kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (w sytuacji popełnienia przestępstwa z art. 178a § 4 kk)

Jednakże, oprócz ww. sankcji karnych ustawodawca przewiduje również orzeczenie przepadku pojazdu w razie popełnienia zarówno przestępstwa z art. 178 a § 1 jak i z art. 178 a § 4

Od obligatoryjnego orzeczenia przez Sąd przepadku są jednak pewne wyjątki. Kiedy mamy z nimi do czynienia?

– gdy stężenie alkoholu w organizmie sprawcy przestępstwa określonego w § 1 było niższe niż 1,5 we krwi lub 0,75 mg/dm3 w wydychanym powietrzu albo nie prowadziło do takiego stężenia,

– jeżeli zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami.

Oznacza to, iż ustawodawca przewidział wyjątek od orzeczenia przepadku pojazdu tylko w odniesieniu do sprawcy czynu z art. 178a § 1. Powyższe wyjątki nie mają zastosowania do sprawcy przestępstwa z art. 178 a § 4.

4) Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe rozważania, należy mieć na uwadze, iż w polskim prawie wyróżniamy stan po spożyciu alkoholu i stan nietrzeźwości. O zakwalifikowaniu do danego stanu – decydujące znaczenie ma stężenie alkoholu we krwi lub w wydychanym powietrzu w momencie prowadzenia pojazdu. Gdy w momencie prowadzenia pojazdu zawartość alkoholu w organizmie wynosić będzie od 0,2 % do 0,5 % alkoholu albo od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3 w wydychanym powietrzu będziemy mieć do czynienia z wykroczeniem z art. 87 kodeksu wykroczeń. Z kolei w sytuacji gdy zawartość alkoholu we krwi będzie przekraczać 0,5 promila alkoholu lub gdy zawartość alkoholu w 1dm3 wydychanego powietrza przekraczać będzie 0,25 będziemy mieć do czynienia z przestępstwem z art. 178a kodeksu karnego. Jest to kluczowa kwestia, gdyż powyższe zakwalifikowanie czynu w sposób bezpośredni decyduje o wymiarze odpowiedzialności karnej.

Przypominamy, iż nasza Kancelaria Adwokata i Radcy Prawnego w Stargardzie zajmuje się sprawami karnymi i sprawami o wykroczenia. W razie pytań lub wątpliwości, zachęcamy do kontaktu pod numerem telefonu: 91 836 99 60 lub pod adresem e-mail pisma@wites.eu. Zapraszamy!

ZADOŚĆUCZYNIENIE – KIEDY MI PRZYSŁUGUJE? JAKIE KROKI MOGĘ PODJĄĆ?

1. Czym jest zadośćuczynienie i za co przysługuje?

Zadośćuczynienie jest jedną z form rekompensaty. Celem zadośćuczynienia jest zrekompensowanie szkody NIEMAJĄTKOWEJ – czyli krzywdy. Kodeks cywilny przewiduje dwa przepisy będące podstawą zasądzenia zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego, są nimi art. 445 oraz 448. Z kolei art. 446 § 4 – jest podstawą przyznania zadośćuczynienia członkom rodziny zmarłego poszkodowanego.

Przepis art. 445 stanowi, iż:

§ 1. W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
§ 2. Przepis powyższy stosuje się również w wypadku pozbawienia wolności oraz w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu.
§ 3. Roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na spadkobierców tylko wtedy, gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego.

W § 1 wskazanego przepisu ustawodawca przewidział, że jest możliwe zasądzenie zadośćuczynienia również w przypadku sytuacji unormowanej w art. 444 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym:

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Z kolei przepis art. 448 wskazuje, że:

W razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia. Przepis art. 445 § 3 stosuje się.

Podsumowując powyższe, możliwość domagania się zadośćuczynienia aktualizuje się w przypadku:

1) uszkodzenia ciała,
2) wywołania rozstroju zdrowia,
3) pozbawienia wolności,
4) skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu,
5) naruszenia każdego dobra osobistego.

a) Zadośćuczynienie za uszkodzenie ciała

Uszkodzenie ciała może być wynikiem zarówno bezpośredniego działania drugiej osoby – pobicie, wypadek, jak i zdarzeń niezależnych od woli człowieka np. zawalenie się budynku. Uszkodzenie ciała wywoływać będzie zarówno cierpienia fizyczne, jak i psychiczne. Możliwość żądania zadośćuczynienia powstaje zarówno w przypadku uszczerbku o charakterze trwałym, jak i czasowym, przy czym trwałość uszczerbku wpływa na wysokość zadośćuczynienia. (A.Olejniczak, w: Kidyba, Komentarz, t. III, 2014, cz. 1, s. 562).

b) zadośćuczynienie za wywołanie rozstroju zdrowia

Możliwość ubiegania się zadośćuczynienia za wywołanie rozstroju zdrowia występuje zarówno w przypadku cierpień fizycznych, jak i moralnych. Wskazania wymaga, iż działanie wywołujące rozstrój zdrowia, nie muszą być wcale skierowane bezpośrednio przeciwko poszkodowanemu Wystarczające jest, by istniała możliwość zakwalifikowania tego działania jako czynu niedozwolonego. Zaznaczyć należy również, iż ustawodawca nie wymaga, aby rozstrój zdrowia miał charakter trwały i nieusuwalny. Niewątpliwie możliwość wyleczenia danego schorzenia, będzie wpływać na wysokość zadośćuczynienia, ale nie wpływa na możliwość jego zasądzenia.

c) zadośćuczynienie z tytułu pozbawienia wolności

W tym przypadku w pierwszej kolejności wskazania wymaga, iż pozbawienie wolności może, ale nie musi polegać na fizycznym pozbawieniu wolności np. poprzez porwanie.

Pozbawienie wolności w kontekście możliwości domagania się zadośćuczynienia z tego tytułu należy bowiem interpretować nieco szerzej i kwalifikować do tych przypadków również ograniczenie możliwości swobodnego podejmowania decyzji we własnych sprawach. Ponadto, pozbawienie wolności nie musi wynikać z zastosowanego względem pokrzywdzonego przymusu fizycznego. Może być ona również wynikiem szantażu lub przymusu psychicznego.

d) zadośćuczynienie z tytułu skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu

Zadośćuczynienie z tego tytułu, ma na celu ochronę integralności seksualnej. Przy czym prawo żądania zadośćuczynienia z powodu krzywdy spowodowanej czynem nierządnym przysługuje poszkodowanemu, bez względu na skutki tego zdarzenia. Niewątpliwie jednak tak jak w przypadku rozstroju zdrowia skutki mają wpływ na wysokość zasądzonego zadośćuczynienia.

2. Czynniki wpływające na wysokość zadośćuczynienia

Skoro już wiemy w jakich sytuacjach aktualizuje się prawo do żądania zadośćuczynienia zasadne jest pochylenie się nad kwestią związaną z czynnikami mającymi wpływ na jego wysokość.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zadośćuczynienie przyjmuje formę jednorazowej wypłaty pieniężnej osobie poszkodowanej. Od czego jednak zależy wysokość tej wypłaty?

Nie sposób odpowiedzieć na powyższe pytanie w sposób jednoznaczny. Pomocy w tym zakresie próżno również szukać w treści przepisu art. 445 § 1 kc. Ustawodawca bowiem w treści wskazanej normy posłużył się wyrażeniem „sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia”. Oznacza to, iż suma, na którą opiewać może zadośćuczynienie jest zindywidualizowana i zależna od oceny poczynionej przez Sąd oraz charakteru sprawy. Wysokość zadośćuczynienia będzie się więc różniła w zależności od okoliczności danego stanu faktycznego. Szacując więc oczekiwaną przez nas wysokość zadośćuczynienia – warto chociaż pobieżnie zaznajomić się z orzecznictwem i rozstrzygnięciami, które zapadły w sprawach podobnych, aby nie doprowadzić to wystosowania zbyt wygórowanych (albo zbyt zaniżonych) żądań.

Idąc dalej – jakie czynniki wpływają na wysokość zadośćuczynienia? Jest to również kwestia problematyczna. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż zadośćuczynienie przysługuje nam za krzywdę, która jest pojęciem nieostrym. Wobec czego problematyczne jest ustalenie jej rozmiaru. Pomocniczy w tym przypadku jest charakter naruszonych dóbr. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 września 2022 r. „charakter naruszonych dóbr nie jest obojętny dla wymiaru zadośćuczynienia ani na gruncie norm konstytucyjnych wymagających niekiedy zapewnienia przez państwo bezwzględnej ochrony niektórym dobrom ani norm prawa powszechnego” (wyrok SN z dnia 21 września 2022 r., sygn. akt I NSNc 75/21).

Jednakże do najważniejszych czynników, które mogą mieć wpływ na wysokość zadośćuczynienia i które powinny być prane pod uwagę przez Sąd zaliczyć można m.in.:

1) wiek poszkodowanego,
2) obrażenia fizyczne poszkodowanego,
3) czas hospitalizacji poszkodowanego,
4) okres trwania cierpień psychicznych poszkodowanego,
5) wpływ zdarzenia na dotychczasowe życie poszkodowanego,
6) wpływ zdarzenia na sprawność fizyczną poszkodowanego,
7) wpływ zdarzenia na przyszłe życie poszkodowanego,
8) zeszpecenie (oraz jego stopień) ciała poszkodowanego,
9) postawa sprawcy odpowiedzialnego za zdarzenie (czy dążył do naprawienia krzywdy, czy podjął jakieś starania celem zrekompensowania spowodowanej przez siebie krzywdy),
10) konieczności korzystania przez poszkodowanego z pomocy bliskich osób

Powyższe czynniki stanowią jedynie przykładowe aspekty, które Sąd powinien brać pod uwagę przy ocenie wyrządzonej poszkodowanemu krzywdy oraz szacowania wysokości zadośćuczynienia. Wskazania wymaga, iż zadośćuczynienie – nigdy nie powinno prowadzić do wzbogacenia pokrzywdzonego. Zadośćuczynienie ma być formą rekompensaty za doświadczoną krzywdę. Nie zmienia to jednak faktu, iż zadośćuczynienie ma być ekonomicznym odpowiednikiem doznanych przeżyć, co świadczy o tym, że nie może mieć też formy symbolicznej.

3. Jak uzyskać zadośćuczynienie?

Pierwszym krokiem, podjętym przez osobę poszkodowaną celem uzyskania zadośćuczynienia jest pisemne wezwanie sprawcy, w którym dokładnie sprecyzujemy czego się domagamy i z jakiego tytułu. Zdarza się jednak, że okoliczności danej sprawy, a w szczególności okoliczności powstania krzywdy mieszczą się w granicach ubezpieczenia, którym objęty jest sprawca. W takim wypadku odpowiedzialność przekłada się na ubezpieczyciela.

Co jednak w przypadku, gdy sprawca nie poczuwa się do odpowiedzialności i biernie reaguje na nasze żądania i wezwania? W takim przypadku pozostaje już tylko droga sądowa. Warto w takiej sytuacji skonsultować swoją sprawę z prawnikiem, który nie tylko dokona oceny sytuacji ale również wspomoże w oszacowaniu wartości żądań i będzie stanowił profesjonalne wsparcie podczas postępowania sądowego.

Jeśli potrzebujesz profesjonalnej pomocy w sprawie związanej z zadośćuczynieniem lub odszkodowaniem zapraszamy do kontaktu!

Pod numerem telefonu: 91 836 99 60

Pod adresem e-mail: pisma@wites.eu

Tydzień Pomocy Osobom Pokrzywdzonym Przestępstwami

Uprzejmie informujemy, że Kancelaria Adwokata i Radcy Prawnego w Stargardzie bierze udział w corocznej akcji „Tydzień Pomocy Osobom Pokrzywdzonym Przestępstwami?. Zapraszamy na bezpłatne porady prawne w dniach 25, 26 i 27 luty 2020 r., w godzinach 9.00-15.00.

Kiedy ubezpieczyciel odmawia wypłaty świadczenia

Częstym zjawiskiem w postępowaniach likwidacyjnych jest zaniżenie kwot odszkodowań bądź nieuzasadniona odmowa wypłaty należnych świadczeń. Dotyczy to szerokiego wachlarzu ubezpieczeń, m.in. w sprawach wypadków komunikacyjnych, wypadków w pracy, w szkole, na oblodzonym chodniku, czy też w związku błędem medycznym w sztuce lekarskiej.

W sytuacji otrzymania decyzji negatywnej (o odmowie wypłaty świadczenia) bądź decyzji z niską kwotą należności, poszkodowani zastanawiają się, dlaczego sprawa została rozstrzygnięta tak, a nie inaczej. Wiele osób rezygnuje już na tym etapie. Nic bardziej błędnego. Warto w pierwszej kolejności skorzystać z postępowania odwoławczego i spróbować pozasądowo rozwiązać spór z ubezpieczycielem. Droga ta polega na sporządzeniu pisma, w którym poszkodowany prezentuje swoje stanowisko wraz z argumentacją na jego poparcie. Dobrze skorzystać z fachowej pomocy prawnej bowiem poszkodowani często nie dostrzegają, na czym skupia się istota sprawy. W naszej Kancelarii, sama analiza sprawy jest bezpłatna. Klient nie jest przy tym zobligowany do kontynuowania prowadzenia sprawy w Kancelarii.

Jeżeli Ubezpieczyciel nie zmieni swojego stanowiska, pozostaje m.in. droga sądowa. Skuteczność powództw wytaczanych przeciwko Ubezpieczycielom jest bardzo duża. Jak wynika z informacji Rzecznika Spraw Finansowych, który powołuje się na analizy Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości: ?Ponad 90% sporów sądowych z ubezpieczycielami zakończyło się uwzględnieniem roszczeń klientów w całości lub w części.?

Z prowadzeniem postępowania sądowego wiążą się koszty. Przy wniesieniu sprawy do Sądu, należy uiścić opłatę stosunkową, która wynosi 5 % wartości przedmiotu sporu (tj. żądanej kwoty), ale nie mniej niż 30 zł i nie więcej niż 100 tys. zł. Należy pamiętać, iż niektóre sprawy podlegają rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, w którym stawki opłat są ściśle określone i wynoszą, w zależności od wartości przedmiotu sporu:

– 30 zł, w przypadku kwoty żądania do 2.000 zł;

– 100 zł, w przypadku kwoty żądania od 2.000 zł do 5.000 zł;

– 250 zł w przypadku kwoty żądania od 5.000 zł do 7.500 zł;

– 300 zł, w przypadku kwoty żądania ponad 7.500 zł.

W przypadku ciężkiej sytuacji finansowej, Kancelaria służy pomocą w sporządzeniu wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych (w całości lub w części) oraz wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Należy jednak mieć świadomość, iż w przypadku oddalenia powództwa, zwolnienie od kosztów przy wniesieniu pozwu – nie chroni przed poniesieniem kosztów procesu w ogóle. Sąd decyduje o tym w wyroku.

Dochodzenie swoich praw i walka w Sądzie może przynieść zarówno sprawiedliwe odszkodowanie, jak i poprawić jakość prowadzonych postępowań likwidacyjnych. Jeżeli wina sprawcy jest obiektywna i bezsporna, a zgromadzone dowody to potwierdzają, nie warto poddawać się już po pierwszej negatywnej decyzji Ubezpieczyciela.